آرامگاه خواجوی کرمانی
آرامگاه خواجوی کرمانی علاوه بر آرامگاه حافظ و سعدی یکی دیگر از مکان هایی است که گردشگران ادب دوست از آن بازدید می کنند. این آرامگاه که در سال 1315 شمسي با اعتبارات اداره فرهنگ فارس ساخته شد، در محوطه اي بدون سقف، در شمال شيراز، در دامنه کوه صبوي و در ابتداي جاده شيراز - اصفهان، در تنگ الله اکبر قرار گرفته است. قبر وي مشرف بر دروازه قرآن است. آب چشمه معروف رکناباد نيز از کنار مقبره خواجو مي گذشته. بناي آرامگاه خواجوي کرماني به شماره 916 در فهرست آثار تاريخي به ثبت رسيد.
در وسط صفه آن سنگ قبري است که بالاي آن محدب و داراي برآمدگي است. روي اين سنگ کتيبه اي که بيانگر قبر خواجو باشد وجود ندارد. فقط بالاي سنگ عبارت: کل من عليها فان و يبقي وجه ربک ذوالجلال و الاکرام به خط ثلث نوشته شده است. در بالا و پايين قبر نيز دو ستون سنگي کوتاه قرار دارد که طبق رسم آن زمان در بالا و پايين قبور عرفا و شعرا وجود داشته است. در سال 1337 شمسي اداره باستان شناسي فارس اقدام به ساخت يک اتاق در قسمت شمالي محوطه آرامگاه کرد. در پيشاني اين اتاق دو غزل از غزليات خواجو به خط نستعليق بر روي کاشي هاي آنجا نوشته شده است با اين مطلع:
دوش مي کردم سوال از جان که آن جانانه کو؟ گفت: بگذر زان بت پيمان شکن پيمانه کو؟ ...و ديگر به مطلع :
صبحدم دل را مقيم خلوت جان يافتم از نسيم صبح بوي زلف جانان يافتمکه هم اينک اين اتاق تبديل به فرهنگسراي خواجو گرديده است.
کمي بالاتر از مقبره خواجو سه غار به چشم مي خورد. يکي از آنها غاري است که محل عبادت و رياضت زهاد و مشايخ بوده و خواجو نيز مدتي در آن جا به عبادت مشغول بوده است. غار ديگر که در دهانه آن طاقي ضربي از نوع طاق کجاوه اي از سنگ و آجر زده شده و مورد توجه گردشگران تور شیراز است، محل قبر خواجه عمادالدين محمود، وزير معروف شاه شيخ ابواسحاق اينجو است. در کنار اين غار نقش برجسته اي از جنگ رستم و شير ديده مي شود که به دستور حسينعلي ميرزا فرمانفرماي فارس در سال 1218 ه.ق ساخته شده است. در کنار آن نيز نقش برجسته ناتمامي از فتحعلي شاه قاجار و دو تن از پسرانش به چشم مي خورد. در دو طرف اين نقش برجسته دو نيم ستون به سبک ستون هاي دوره زنديه در درون کوه کار شده است.